Wie: Geert en Tjaske
Wonen: in Appingedam
In: sociale huurwoning
Heeft te maken met: de laatste problemen die nog opgelost moeten worden na een versterkingstraject
Geert en Tjaske zijn de eerste bewoners na oplevering van de woning in 1975. Ze wonen er naar tevredenheid alhoewel de buurt wel wat veranderd is in de loop der jaren. Ze zijn inmiddels op een leeftijd gekomen dat ze uitkijken naar een andere woning. Maar voor dat deze is gevonden, krijgen ze te horen dat hun huidige woning versterkt moet worden. Een stressvolle tijd volgt met grote en kleine ergernissen.
Het is dan begin 2017. Vele bijeenkomsten met de andere buurtbewoners volgen, en uiteraard ook de keukentafelgesprekken. De hele woning wordt gefotografeerd en de wensen van Geert en Tjaske worden op papier gezet. Heldere afspraken worden gemaakt, ‘Het wordt weer zoals het nu is’. Eén van de wensen is om van een wisselwoning met meerdere slaapkamers gebruik te maken. Dit in verband met de kleinkinderen waar ze een paar keer per maand oppassen. Deze wens wordt niet gehonoreerd, ze krijgen een seniorenwoning toegewezen. Hun dochter regelt voor deze korte tijd (8 weken) alternatieve oppas voor de (klein)kinderen.
In augustus beginnen ze met het inpakken van de spullen. Sommige zaken zoals glaswerk, foto’s en antiek worden bij de kinderen ondergebracht. Andere spullen kunnen bij het verhuisbedrijf in een verwarmde opslag. De grote meubels kunnen blijven staan, in het midden van de kamer. Half september ontvangen ze de sleutel van de wisselwoning, wat kleine spullen brengen ze daar alvast heen. Daags erop worden ze gebeld door de woningstichting: “er is een bouwstop afgekondigd, omdat bij de eerste woningen te veel fout gaat”. Geert en Tjaske krijgen de keus, de verhuizing doorzetten of in hun eigen huis blijven. Daar zitten ze dan, midden tussen de dozen. Het huilen staat ze nader dan het lachen. In tegenstelling tot hun directe buren besluiten ze om in hun eigen woning te blijven. Wéér moeten ze alle spullen in handen hebben om de woning weer in te richten. De aannemer helpt door personeel en een busje beschikbaar te stellen. Van de woningstichting horen ze verder niets.
Een lange periode van onzekerheid volgt. Niet alleen voor hen maar voor alle bewoners van de twee blokken waarvan de versterking is stopgezet. Sommige bewoners keren net als Geert en Tjaske terug naar de eigen woning, maar anderen kiezen ervoor om in de wisselwoning te blijven wonen. De saamhorigheid in de buurt verbetert, er wordt naar mekaar omgezien. Geert wordt actief in de huurdersvereniging. Hij komt op voor de gezamenlijke belangen. Wel zorgt deze stressvolle periode dat hij tijdelijk stopt met zijn hobby. Geert zegt: ” het hoofd staat er niet naar”. Tjaske leeft op de automatische piloot, de glans is er af.
Door alle problemen die er rond de versterking zijn, heeft de woningstichting extra personeel aangetrokken om de huurders te begeleiden.
Er is wekelijks een spreekuur in de wijk. 
Geert maakt daar veelvuldig gebruik van. Dit is nodig ook want er zijn onder andere problemen met het al dan niet staan blijven van de eigen schuurtjes, de verhuiskosten, de leveranciers van de kooktoestellen, tegels in de keuken en de beschadigde vloerbedekking. Geert zegt “Al dit gedoe moet mij geen geld kosten, maar ik wil terug wat we hebben. Dat hebben we vorig jaar toch zo afgesproken? Afspraak = afspraak”. Pluspunten zijn er ook, er wordt met ze meegedacht waardoor er soms toch meer mogelijk is dan ze van tevoren zelf hadden bedacht. Zo staat er in de keuken nu een nieuw rvs-kooktoestel met bijpassende afzuigkap.
Ze zien ook dat de bouwvakkers soms de volle laag over zich heen krijgen. Dat verdienen ze niet. Immers, de jongens op de bouw kunnen er ook niets aan doen. Tjaske maakt daarom een grote pan snert. Die wordt door de bouwvakkers in dank aanvaard. Het laat zich prima smaken.
Ondertussen is de animo om naar alle informatiebijeenkomsten te gaan niet meer zo heel groot. Waar Geert en Tjaske eerst samen heen gingen, gaat Geert nu alleen. Tjaske: “Je hoort zo veel dingen, maar veel wijzer word je er niet van”. Begin december 2017 gaat de deurbel, een meneer van de gemeente. Of ze op het gemeentehuis over de situatie willen praten. “Niks ervan, ik wil best praten, maar dan komen ze maar hier!” zegt Tjaske. Zo gebeurt het dat de burgemeester, een wethouder en een assistent op de koffie komen. Ze luisteren, maar brengen behalve een cake niets mee voor Geert en Tjaske.
Begin september 2018 worden ze uitgenodigd om te komen kijken in de nieuwe wisselwoningen aan het Burgermeester Wellemansportpark. Dit zijn de zogenaamde kofferwoningen, dus volledig gemeubileerd en ingericht. Daar krijgen ze te horen dat ze uit hun woning moeten van september 2018 tot 15 december 2018.
Dit laatste staat Tjaske niet aan, ze slaat met de vuist op tafel: “Deze hoekwoning wil ik, en ik wil niet vlak voor de Kerstdagen verhuizen”. En zo gebeurt het ook. Het bevalt prima, het is een ruime woning met slaapkamers voor de kleinkinderen en van alle gemakken voorzien. De enige minpunten zijn de gehorigheid en van de 20 woningen zijn er slechts 5 bewoond.
Na ruim drieënhalve maand verhuizen ze weer terug naar hun eigen woning die inmiddels is versterkt en ook duurzaam is gemaakt. Ze zijn tevreden over het afgeleverde werk, en gaan aan de slag om de woning weer in te richten. Na enkele dagen blijken er toch wat zaken niet helemaal goed te gaan: de overkapping lekt, het laminaat is inmiddels omhoog gaan staan en bij de stoelen die uit de opslag terugkomen, laten delen van de bekleding los.
Geert zucht: “Je moet overal voor vechten om te zorgen dat je er financieel niet minder van wordt. Maar ook hier komen we vast wel uit”. Zorgen zijn er ook omtrent de energielasten. Komen we wel uit met het nieuwe systeem van nul op de meter?
Terugkijkend op het hele proces had het voor Geert niet gehoeven. We woonden er prima, hadden geen schade door de aardbevingen, en hebben ons geen moment onveilig gevoeld. Het is een stressvolle periode geweest, niet alleen voor ons, maar voor iedereen in de buurt.
Tjaske kijkt naar buiten waar de zon doorbreekt. Ze heeft weer zin om haar tuin op orde te maken. En Geert heeft inmiddels zijn hobby ook weer opgepakt.
